Met een zekere regelmaat krijgen werkgevers de vraag of uren waar het percentage loonheffing bijzonder tarief op moet worden ingehouden, kunnen worden uitbetaald als gewone uren. Voorbeelden van uren die tegen het bijzonder tarief zijn belast, zijn overuren en de uitbetaling van niet-opgenomen vakantiedagen. Veel welwillende werkgevers die graag met hun werknemers meedenken om hen een goede oplossing te bieden, bellen hun Salarisadviseur. Een andere werkgever bedenkt zelf een idee, zodat hij de medewerker tegemoet kan komen met het doel hem niet de loonheffing bijzonder tarief te hoeven laten betalen.
Maar is het eigenlijk wel nodig om het percentage bijzonder tarief te “omzeilen”?
“Leuker kunnen we het niet maken; moeilijker wel” geldt in dit verband. Laten we eens samen kijken wat ik hiermee bedoel. Een algemeen misverstand is dat de uitbetaling van vakantie-uren of overuren zwaarder is belast dan reguliere loonuren.
Hoe meer je verdient, hoe meer belasting je betaalt
Dat is het principe waar de belastingheffing op is gebaseerd. Over het eerste deel van het inkomen betaalt een medewerker weinig belasting en naarmate het inkomen stijgt, neemt dit toe. Dit is het systeem van de progressieve belastingheffing. Onderstaande grafiek geeft hier een beeld bij. Naarmate het inkomen naar rechts opschuift naar een hoger bedrag, stijgt de lijn van de belastingdruk. Karel wil 70 vakantie-uren laten uitbetalen. Aangezien Karel de loonheffingskorting al heeft benut en zijn eerste schijf ook al vol heeft gemaakt, betaalt hij zowel bij uitbetaling in de vorm van niet-opgenomen vakantie-uren als bijvoorbeeld extra gewerkte uren een hoger belastingpercentage. Zijn inkomen komt naar verwachting uit op ongeveer € 58.000.
Het is in het geval van Karel zelfs ongunstig voor hem als we zijn restantsaldo aan niet-opgenomen vakantie-uren zouden uitbetalen als gewone uren. Voor de 70 vakantie-uren die hij wil laten uitbetalen, houdt hij er - rekening houdend met zijn inkomen van de desbetreffende maand - netto € 81 minder aan over als we dit als reguliere uren zouden uitbetalen in plaats van uitbetaling tegen het percentage bijzonder tarief. De reden waarom uitbetaling in de vorm van (extra) reguliere uren in het voorbeeld van Karel nadeliger is dan uitbetaling tegen bijzonder tarief, is dat het percentage bijzonder tarief een vast percentage is en dat bij “tijdvakloon” (zoals de uitbetaling van het salaris voor onder andere de normale uren heet) direct een nog hoger belastingpercentage moet worden ingehouden als het loon in een bepaalde maand fors hoger is.
Inkomstenbelasting heeft geen verschil tussen percentage bijzonder tarief en normaal tarief
In de inkomstenbelasting is er geen onderscheid tussen normaal tarief en bijzonder tarief. Alle inkomsten worden “op één hoop” geveegd en vervolgens wordt hier het progressieve belastingtarief op toegepast. Als door toepassing van het percentage bijzonder tarief of juist door afwijkend te kiezen voor uitbetaling als tijdvakloon minder belasting is ingehouden dan men per saldo bij de inkomstenbelasting is verschuldigd, moet men bijbetalen. Zou er meer ingehouden zijn dan iemand uiteindelijk is verschuldigd, dan krijgt men dit bij de belastingaangifte terug.
Creatieve oplossing voor bijzonder tarief?
Met hetgeen in de vorige alinea is aangegeven, komen we tot de conclusie dat u zich gerust de moeite kunt besparen om een creatieve oplossing te vinden voor een medewerker die het percentage bijzonder tarief graag wil vermijden. Dit is echt vergeefse moeite.
